In het voorjaar van 2014 plofte het script van ‘Homies’ op mijn bureau. Op de cover prijkte de naam van een scenarist die ik nog niet eerder was tegengekomen in de vele filmscripts die ik lees: Jon Karthaus. Ik kende Jon vaag als acteur in TV series als ‘Zoop’ en ‘Samen’, maar was me niet bewust van zijn ambities achter de camera. Ik moet dan ook toegeven dat ik met enige gereserveerdheid aan het scenario begon.
Geen scepsis, maar je bent nu eenmaal iets voorzichtiger als het om een debuterend filmmaker gaat. Deze terughoudendheid bleek echter volledig onterecht. In de eerste dialogen viel direct Jons volstrekt eigen schrijfstijl op. Niet eerder heb ik een script gelezen waarin de auteur de personages zo treffend en beeldend schetste.
‘Homies’ is een komedie over vier vrienden die door een ongelukkige samenloop van omstandigheden gedwongen worden om een grote partij cocaïne te verkopen. De jongens zijn allemaal rond de dertig en wonen in Amsterdam, dus qua toon schept dat een bepaald verwachtingspatroon. Wat was het een verademing om eindelijk eens dialogen te lezen waarin de karakters praten zoals ze in werkelijkheid ook zouden praten! Niks geen geforceerde toneelschooldialogen, nee, frisse, realistische teksten. Het helpt natuurlijk dat Jon zelf jong en hip is (hij zal het me niet in dank afnemen dat ik hem hip noem), maar met alleen jong en hip zijn schrijf je nog geen humoristisch script. En dat is precies een van de andere winnende elementen van ‘Homies’: de vlijmscherpe, eigentijdse humor.
Het is buitengewoon ingewikkeld om een grap te laten werken op papier. De humor in een komische film of serie valt of staat voor 90% in de executie op beeld. ‘Homies’ was echter zo goed geschreven dat de komische scènes mij op papier al deden bulderen van het lachen. Enkele weken nadat ik het script had gelezen sprak ik Jon en zijn producent Frank Groenveld op het filmfestival van Cannes waar ook Jons korte film ‘Geen Klote!’ vertoond werd. ‘Geen Klote!’ liet duidelijk zien dat het naast zijn talent voor het geschreven woord, ook met Jons regievaardigheden wel goed zat.
Vanaf dat moment kwamen we met z’n allen in een stroomversnelling terecht. De financiering kwam voor elkaar, cast en crew werden in no time bij elkaar gezocht, en op 1 september vorig jaar draaiden de camera’s volop. ‘Homies’ is met afstand de snelst gerealiseerde film waar ik ooit bij betrokken ben geweest. Het is niet ongebruikelijk dat het van de grond krijgen van een filmproject 2, 5, soms wel 10 jaar in beslag neemt. Natuurlijk is het zo dat Jon al jaren met dit idee rondliep, maar gerekend vanaf het moment dat zijn script bij mij op mijn bureau landde, heeft het ongeveer 9 maanden geduurd tot de première van de film die gisteravond plaatsvond.
Dat tijdsbestek is zeer treffend aangezien ik me naast Jon, Frank en heleboel andere getalenteerde mensen, toch een beetje als een soort vader van dit project voel. Het luide gelach en daverend applaus dat wij gisteravond in een stampvol Tuschinski in ontvangst mochten nemen, vervulde ons dan ook met heel veel trots en voldoening. ‘Homies’ draait vanaf aanstaande donderdag op meer dan honderd schermen in alle grote bioscopen. Gaat dat zien.